Het is al een tijdje geleden dat ik geschreven heb (21.04.2020), dat wil echter niet zeggen dat ik er niet meer ben geweest.
Vandaag zijn we met z’n drieën ons gebied ingegaan: Erik, Willem II (onze mentor) en ikzelf. We laten een stuk van ons gebied zien en luisteren naar de educatieve lessen van Willem II. Erik en ik leggen uit wat we als groep allemaal van plan zijn, o.a. de landschapslijn en onze vierkante meters.
Mijn plekje is aardig dicht aan het groeien.
De moeraszegge neemt steeds meer plaats in, zodat het wateroppervlak nog nauwelijks zichtbaar is. De gewone dotterbloem is nagenoeg uitgebloeid. Er is nog een enkel bloemetje zichtbaar.
De gele iris groeit met de dag en er zijn al enkele bloemknoppen zichtbaar.
De braam begint met bloemvorming. Het is echter een kleine plant, dus veel vruchten zal het (dit jaar) nog niet opleveren.
de eerste bloemknop 
de bloemknop bij de braam
Verderop staan een aantal beuken met “verschillende” bladeren, oftewel jonge tot oudere planten. Goede les.
Als we door de struiken, hoge gras en drassige grond onze weg banen naar de weide van en voor de Konikpaarden, komen we in een vlakke, licht omgewoelde, beschutte plek. Dit lijkt op een rustketel van de wilde zwijnen. Met een oppervlakte van z’n 25 m². Deze bestaat uit een paar aan elkaar geschakelde vlaktes.
rustketel vanuit zuiden 
rustketel vanuit noorden
De beekjes midden in het broekbos zijn van zeer helder (kwel)water. Het water in de beek midden door de wei, laat kaam zien. Dit heeft niets met bier te maken, maar is een olieachtig laag(je) op het water veroorzaakt door afgestorven bacteriën en eiwitten.
helder (kwel)water 
kaam
De hele tijd zit in onze buurt de koekoek te roepen, maar we krijgen hem/haar niet in het zicht.
In de wei aangekomen, om door te lopen naar de plekken voor onze landschapslijn, komen de Konikpaarden op Willem II af. Erik en mij slaan ze over, want ons hebben ze al vaker gezien. Echter op een smal stuk zit 1 paard “klem” tussen ons in en dit vindt zij duidelijk zichtbaar niet prettig. Geen nood de ander 2 Konikpaarden komen helpen (over sociaal gedrag gesproken) en als we door het hoge gras omlopen kunnen ze de weg terug naar de grote wei, eindelijk veilig!
Een intense, mooie tocht met veel nieuwe ontdekkingen. En een paar lekkere, dikke muggenbulten.
